Afgelopen vrijdag mocht ik eindelijk weer op pad voor Stichting Earlybirds. Ik mocht op bezoek bij Izzy en haar ouders. Izzy is na een zwangerschap van 31 weken geboren in het UZ Leuven in België omdat er in Nederland geen plekje vrij was op de nicu. Na 2 weken in Leuven mocht ze verhuizen naar het St Anna ziekenhuis in Geldrop. Eenmaal in Geldrop moesten ze eerst in quarantaine omdat ze uit een buitenlands ziekenhuis kwamen. Daarna mochten ze lekker op hun eigen kamer blijven. Izzy heeft al veel stapjes vooruit gezet, op de dag van de shoot mocht ze voor het eerst in een gewoon bedje ipv de couveuse. Verschonen hoefde ook niet meer in de couveuse, maar kon lekker op het verschoningskussen, waar Izzy vooral de spiegel heel interessant vond.
Lieve Izzy, groei maar goed zodat je snel met papa en mama naar huis mag.
Het blog van Izzy staat ook op de website van Stichting Earlybirds.
Op een hele bijzondere dag mocht ik op bezoek bij Sem in het Sint Jans Gasthuis in Weert. Het was namelijk de verjaardag van de papa van Sem, bovendien mocht Sem voor de eerste keer in bad.
Toen ik bij het ziekenhuis aankwam lag Sem nog lekker te slapen en hebben papa en mama hem wakker gemaakt om lekker in bad te gaan. De kleine man genoot van het warme water en de stemmen van papa en mama, hij werd er heerlijk relaxed en zen van. 
Groei maar goed, lieve Sem. Ik wens jou en je papa en mama het allerbeste.
Ik mocht namens Stichting Earlybirds op 10 maart bij Veere op bezoek in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. Nog net op tijd, want een dag later werd bekend dat er in de regio Brabant geen reportages meer gedaan konden worden in verband met alle maatregelen rondom het coronavirus.
Ik mocht op dinsdagochtend namens Stichting Earlybirds op bezoek bij dit kleine, dappere manneke: Mik. Mik is geboren na een zwangerschap van 26 weken en 6 dagen. Mama was al opgenomen in het MMC in Veldhoven, maar het weekend voordat Mik geboren werd kregen ze nog een weekendje Maastricht aangeboden. Helaas geen romantisch hotelletje en lekker slenteren door de straten van Maastricht, maar een weekendje MUMC+ omdat er in Veldhoven geen plaats op de NICU was. Gelukkig konden ze na een paar dagen weer terug naar Veldhoven (een stuk dichter bij huis dan Maastricht) en daar werd Mik de dag erna via een keizersnede geboren. Vlak voor we de reportage gepland hadden verhuisde Mik voor een paar dagen naar het WKZ in Utrecht omdat zijn ontlasting niet op gang kwam, gelukkig zette hij daar mooie stapjes vooruit, al heeft hij ook nog een longontsteking moeten overwinnen. Nadat ze weer terug in Veldhoven waren mocht ik op bezoek. Mik lag nog aan de CPAP, maar tijdens de verzorging mocht deze heel even af en hebben we snel een foto van zijn hele gezichtje kunnen maken. Tijdens het verschonen hield hij de vinger van mama stevig vast, zo lief om te zien! Na de verzorging mocht ik Mik lekker buidelen met mama. Een genietmomentje voor allebei.
Het is al een hele tijd geleden dat ik namens 
De jongste grote broer vond het heerlijk om met hem te knuffelen en zijn handje vast te houden. Wat is het contrast van zo’n klein handje met de hand van grote broer toch mooi.
Nadat de eerste reportage was afgerond, mocht ik op bezoek bij Collin en Feline. Deze lieve tweeling werd met 34 weken geboren en was bijna 2 weken oud tijdens de reportage. En wat waren het toch een kanjers! Ze waren al van de monitor af en Feline mocht het ook zonder de sonde gaan proberen. Grote broer was heel lief voor zijn kleine broertje en zusje, ze werden overladen met de kusjes. 
Tijdens de gezinsfoto stal deze kleine charmeur de show met zijn geweldige lach. Daarna ging oma een blokje met het wandelen en hebben we de speciale band tussen een tweeling vast kunnen leggen, ze kropen heerlijk tegen elkaar aan toen ze naast elkaar in het tweelingnestje lagen. Zo mooi om te zien.
Een tijdje terug mocht ik bij Yosef op bezoek in het Laurentius ziekenhuis in Roermond. Yosef is geboren na een zwangerschap van precies 31 weken. Eerst heeft hij een tijdje in het MUMC+ in Maastricht gelegen, maar toen hij sterk genoeg was is hij met de ambulance naar Roermond verhuisd.
Na het badje mocht hij lekker bij mama drinken. Zo mooi om de band tussen Yosef en zijn papa en mama te zien en hoe liefdevol ze naar Yosef keken. Nadat Yosef helemaal uitgeteld was kreeg hij de laatste voeding via de sonde en heb ik nog een paar mooie macro opnames kunnen maken terwijl hij al naar dromenland was vertrokken.
Terugkijkend op een periode waarop je je niet kunt voorbereiden, een periode waarop je eigenlijk alleen maar bij je kindje wilt zijn en aan hem denkt, terwijl er zoveel te regelen valt en gesprekken met artsen worden gevoerd lukt het eigenlijk niet om verder of daarbuiten te denken. Zo enorm dankbaar zijn we dat de verpleegkundigen dit begrijpen en ons informeerde over early birds.
Niet alleen toen mijn hoofd er niet naar stond maar ook later toen we wat meer rust kregen.
De weeënremmers sloegen niet aan en ze zijn met de ambulance naar het ziekenhuis in Maastricht gebracht, omdat in Roermond kindjes vanaf een zwangerschapsduur van 32 weken opgevangen kunnen worden. In Maastricht aangekomen hielpen de nieuwe weeënremmers gelukkig wel eventjes, maar na middernacht zetten de weeën toch door. Omdat inmiddels de 32 weken grens was bereikt en omdat in Maastricht geen plaats was, mocht de kleine Thuur in Roermond geboren worden. Door een miscommunicatie duurde het 4 uur voordat ze door de ambulance opgehaald gehaald werden. Met 9 cm ontsluiting, heftige weeën en gillende sirenes raceten ze naar Roermond. Daar stond het team al klaar voor Thuur en werd hij heel snel geboren.
Tijdens de reportage deed Thuur het ontzettend goed. En papa en mama straalden helemaal van verliefdheid en trots. Ik kreeg zelfs een heel lief glimlachje van Thuur.
Alle earlybirdjes krijgen een ‘earlybirdje’ en een ‘nicu’. Deze vogeltjes worden door vrijwilligsters gehaakt en door speciale keurmeester gekeurd, gewassen en luchtdicht verpakt zodat ze meteen bij het kindje gelegd kunnen worden. De staartjes van de earlybirdjes en nicu’s bootsen de navelstreng. In de buik spelen kindjes heel vaak met de navelstreng. Na geboorte kunnen ze deze staartjes in hun handjes vasthouden en laten ze hopelijk het slangetje van hun sonde met rust. 
De birdjes en nicu’s worden door vrijwilligersters gehaakt en door een (vrijwillige) keurmeester (heet) gewassen, gekeurd en vacuum verpakt. De haakster geeft het bridje en de nicu een naam en schrijft er vaak nog een lief briefje bij voor het kindje. Na het wassen moeten de briefjes dus weer aan de juiste setjes gekoppeld worden. Door deze strenge keuring en procedure van wassen en verpakken kunnen de birdjes meteen bij de kindjes gelegd worden.
Tijdens de reportage probeer ik altijd een foto van het uitverkoren birdje te maken. Deze deel ik dan later op de besloten facebookgroep voor de haaksters. Als ik een foto van het kindje op social media mag delen, dan is dat helemaal super, anders een foto van het birdje alleen.
Je ziet dat er heel wat vrijwilligers betrokken zijn om een fotoreportage te maken. En dan heb ik nog een heleboel vrijwilligers niet genoemd, want de aanvragen die gedaan worden moeten naar de goede regio gestuurd worden, de planner koppelt de aanvraag aan een fotograaf. De bewerkte foto’s die na de fotoreportage in Shootproof geupload zijn moeten naar de ouders gestuurd worden. En dan zijn er nog de PRm het bestuur en noem maar op.
Hieronder staat nog het blog dat ik geschreven heb voor de website van 
Van de ouders:
Van de fotograaf:
Maar dit meisje deed het vanaf het begin heel goed. De ouders vertelden trots dat ze al na 14 uur van de ademhalingsondersteuning af mocht en ze mocht al na 4 dagen van de NICU in Veldhoven naar Venlo verhuizen. Grote broer Kacper vond het in het begin een beetje spannend, maar hij heeft me heel goed geholpen om een birdje van Kaja uit zoeken en zelf was hij heel blij met zijn brusje. Kacper was echt een trotse grote broer en heel lief voor zijn kleine zusje. Kaja werd met kusje en aaitjes overladen. Wat een liefdevol gezin
Ik mocht laatst weer op pad voor stichting Earlybirds. Deze keer weer naar het ziekenhuis in Venlo. Een ziekenhuis waar ik regelmatig en graag kom om een mooie fotoreportage te maken. 
Als ik foto’s mag maken van een te vroeg geboren kindje, mag ik altijd een gehaakt earlybirdje aan het kindje geven. Deze vogeltjes worden gehaakt door vrijwilligers, na een strenge kwaliteitscontrole worden ze verpakt en aan de fotografen meegegeven. 
Op een dinsdagochtend mocht ik op bezoek bij Jos. Jos werd met 30 weken en 6 dagen geboren. Op zijn geboortedag stond eigenlijk een gewone controle bij de verloskundige en daarna lekker winkelen op de planning, maar zijn moeder voelde al iets minder leven dan ze gewend was. Bij de controle werd besloten om voor de zekerheid een CTG te maken in het ziekenhuis in Venlo. 
Van de ouders: