Op dinsdag 22 januari mocht ik mijn eerste twee Earlybird reportages van 2019 maken in het Viecurie ziekenhuis in Venlo, twee reportage met een bijzonder verhaal. Als eerste ging ik op bezoek bij Mason en daarna zou ik langsgaan bij een klein meisje. Eigenlijk werd Mason pas in februari 2019 verwacht, maar hij vond 2018 een mooier geboortejaar en werd op 28 december geboren in Maastricht. Begin januari werd hij al overgeplaatst naar Venlo omdat hij het zo goed deed.

Tijdens de reportage ging Mason lekker in badje. Hij genoot zichtbaar van het warme water. Na het badje kreeg hij nog een flesje en daarna was het tijd om op kraambezoek te gaan.

Aan het begin van de reportage vroeg de mama van Mason of het mogelijk was om ook foto’s van Mason en Yfke samen te maken. Voor Mason was het de eerste keer dat hij van de kamer ging om op bezoek te gaan bij Yfke. Beide mama’s kenden elkaar al van de middelbare school. Ze trouwden puur toevallig om dezelfde dag, zelfs de uitnodigingen voor de bruiloften hadden elkaar gekruist. Daarna kwamen ze elkaar tegen in Maastricht, waar Mason al geboren werd. En uiteindelijk samen in Venlo. Hoe bijzonder is dat?

Nadat we de reportage van Mason afgerond hadden, gingen we samen op kraambezoek bij Yfke. Nadat Mason te vroeg was geboren, vond de papa van Yfke dat het wel genoeg was met alle gelijkenissen. Maar Yfke dacht er anders over en kwam ook een paar weken eerder dan verwacht. Na het bezoek van Mason ging Yfke lekker in badje. Ze genoot van het warme water. Na het badje werd op de weegschaal een nieuwe mijlpaal bereikt: 2 kg! Daarna mocht ze nog even lekker bij mama oefenen met drinken. Moe en rozig konden we nog een paar prachtige macro opnames van Yfke maken. De dag van de reportage was de proefdruk van het geboortekaartje binnen gekomen. Wat een ontzettend lief kaartje! We maken nog een laatste foto van Yfke met haar geboortekaartje om de reportage af te ronden.

 

 

De mama van Yfke heeft ook nog een stukje geschreven voor de website van Stichting Earlybirds en dan wil ik ook nog even met jullie delen: 

 duidelijk dat het niet helemaal goed was. En we werden doorverwezen naar het ziekenhuis in Maastricht. Daar volgden meerdere onderzoeken. Toen werd al snel duidelijk dat de baarmoedermond niet meer geheel gesloten was en er  kans was op een vroeg geboorte ( 31 weken +1). Mama werd opgenomen en kreeg weeënremmers en longrijping.

Daar was ze dan… onze lieve, mooie, kleine kanjer. Donderdag 9 januari werd ze na wat hectische weken dan toch geboren bij een zwangerschap van 33 weken en 5 dagen. In de afgelopen weken hadden papa en mama al het gevoel dat je niet zou wachten tot de 40 weken. Maar we hadden niet verwacht dat we je al zo snel konden bewonderen. 

 

Na het verliezen van een gedeelte van de slijmprop toch maar voor controle naar het ziekenhuis. Dat was toch wel wat aan de vroege kant volgens de verloskundige.  Nadat ze in Venlo diverse onderzoeken hadden gedaan werd al snel

De dagen erna bleef het verder rustig. De kerst kwam eraan. En gelukkig mochten we op 1e kerstdag weer naar huis. Rustig aan doen dat was het advies. 3 januari werd mama weer opgenomen vanwege bloedingen. Deze keer mochten we gelukkig in Venlo blijven omdat we nu 33 weken zwanger waren. Na 2 dagen stopte de bloedingen en bleef wederom alles verder rustig. 

6 januari nog een controle en ik mocht naar huis. De baarmoederhals was zelfs weer langer dan voor we naar Maastricht gingen en de baarmoedermond was gesloten dus het zag er allemaal goed uit. Na 1,5 dag thuis geweest, braken dan ’s nachts toch de vliezen. De auto weer in en op naar het ziekenhuis. Weeënremmers doen ze niet meer dus het dan afwachten wat er verder gaat gebeuren. Na 1 rustige dag was je er de volgende nacht klaar voor. De bevalling begon door te zetten. En om 06:38 werd ons klein meisje geboren. Het was liefde op het eerste gezicht. Maar wat ben je klein. Je woog 1870 gram.  Gelukkig deed je het vanaf het eerste moment super.

De weken die volgende gingen we door met een lach en met een traan. Yfke deed en doet het nog steeds ontzettend goed. De afgelopen weken heeft ze al vele stappen overwonnen. Van het infuus af, van couveuse naar open couveuse naar een gewoon bedje en deze week hebben ze de sonde eruit gehaald. Het naar huis mogen komt nu heel erg dichtbij. Nu nog zorgen dat ze van de monitor komt en dan is het zover. En dit alles hadden we nooit gered zonder alle lieve zorgen van de verpleegkundige hier voor Yfke en de goede hulp, tips maar ook het luisterend oor voor papa en mama.

Wij zijn stichting Earlybirds en fotograaf Karin Lemmens ontzettend dankbaar voor het mooie aandenken. Met deze prachtige foto’s kunnen we terug kijken op een emotionele periode.